Een erectiestoornis (ED) is het onvermogen om een erectie te krijgen of een erectie stijf genoeg te houden voor geslachtsgemeenschap. Een ED kan het totale onvermogen zijn om een erectie te krijgen, inconsistentie bij het krijgen ervan, of de neiging om alleen korte erecties te hebben.

ED is een zeer veelvoorkomend probleem bij oudere mannen. Ongeveer 30 miljoen mannen in de V.S. lijden hieronder. Een groot bevolkingsonderzoek heeft uitgewezen dat enige vorm van een ED werd opgemerkt bij 48% van vijftigers, bij 57% van zestigers en bij 67% van zeventigers.

Wat veroorzaakt een erectiestoornis?

Een erectiestoornis kan om mentale of fysieke redenen ontstaan. De meeste mannen onder de 40 hebben een ED die wordt veroorzaakt door stress, zenuwachtigheid, schuldgevoelens, een depressie, laag zelfvertrouwen en de angst om seksueel teleur te stellen. Ondanks dat medicatie in zulke scenario’s kan helpen, is de beste oplossing voor mentale ED om psychotherapie te ondergaan bij psychologen die technieken gebruiken om zenuwachtigheid omtrent seksuele gemeenschap te verminderen. Zulke technieken kunnen ook helpen bij het verminderen van de zenuwachtigheid omtrent erectiestoornissen door fysieke redenen.

Bij oudere mannen worden erectiestoornissen vaak veroorzaakt door fysieke redenen. Een erectie vereist een precieze reeks van gebeurtenissen, waaronder zenuwimpulsen in het brein, in de ruggenwervel en in de bekken, evenals de juiste reacties in de spieren, het vezelig weefsel, aders en slagaders rondom de corpora cavernosa. Ziektes, blessures of medicijnen die de zenuwen beïnvloeden of de bloedtoevoer naar de penis obstrueren, kunnen allemaal ten grondslag liggen aan ED.

De meestvoorkomende oorzaak van erectiestoornissen is een vaatziekte. Ouderdom en chronische medische aandoeningen, zoals diabetes, een hoge bloeddruk en een te hoog cholesterolgehalte leiden tot atherosclerose (afzetting van cholesterolvoorraden) in bloedvaten rondom de penis, waardoor de toevoer wordt verminderd tijdens een erectie. Gewoonten die bijdragen aan vaatziekten zijn onder andere roken, een excessief alcoholgebruik, obesitas en niet sporten.
De op één na meest voorkomende oorzaak van erectiestoornissen is zenuwschade. Dit kan komen door chronische aandoeningen (bijv. diabetes, multiple sclerose) of door ingrijpende operaties in de bekken (bijv. prostaat, blaas of verwijdering van de dikke darm / rectum).

Daarnaast kunnen erectiestoornissen een bijwerking zijn van vele soorten veelvoorkomende medicijnen, zoals medicatie tegen een hole bloeddruk, antihistaminica, antidepressiva, verdovingen en eetlustremmers.
Hormoonafwijkingen, zoals een lage hoeveelheid testosteron, zijn een minder voorkomende oorzaak van erectiestoornissen.

Hoe wordt dit behandeld?

De behandeling is afhankelijk van de oorzaak en ernst van de aandoening. Naast normale medische therapie dienen ook veranderingen in de levensstijl, aangepaste medicatie en psychologische/gedragsveranderingen plaats te vinden.
Orale medicijnen die gebruik maken van fosfodiësteraseremmers (bijv. Viagra, Levitra, Cialis en Stendra) vormen de eerstelijnsbehandeling voor het tegengaan van erectiestoornissen. Deze medicijnen dienen enkele minuten tot een uur voor de seksuele handelingen ingenomen te worden en vereisen seksuele stimulatie om effectief te zijn. Ze werken door de bloedtoevoer te verhogen middels de werking van stikstofdioxide, een chemische stof die de gladde spieren in de penis doet ontspannen. Deze PDE-remmers dienen nooit meer dan eenmaal per dag ingenomen te worden. Mannen die op-nitraten-gebaseerde medicatie gebruiken, zoals nitroglycerinepillen voor hartaandoeningen, dienen deze medicijnen niet te gebruiken omdat het combineren ervan kan leiden tot een plotselinge daling in de bloeddruk. Normale bijwerkingen zijn onder andere hoofdpijn, rugpijn, roodheid in het gezicht en veranderingen in het zicht.